Toon mijn liefde

Maarten van Loon, 12 juli 2017

Aan de maaltijd werd het stil. Jezus begon de voeten te wassen van elk van zijn leerlingen. Zo leerde Hij hen vlak voor zijn lijden en sterven iets over wat het allerbelangrijkste is in het leven van een volgeling van Jezus: liefde. Hij zei:

Ik geef jullie een nieuw gebod: heb elkaar lief. Zoals ik jullie heb liefgehad, zo moeten jullie elkaar liefhebben. Aan jullie liefde voor elkaar zal iedereen zien dat jullie mijn leerlingen zijn.

Dat dreigt ook nu. Dat bleek wel uit reacties die ik kreeg naar aanleiding van mijn vorige blog. Zo vertelde iemand me hoe in zijn plaatselijke gemeente de mouwen al werden opgestroopt (maar dan niet voor een voetwassing) en de messen vast werden geslepen. Zelf hoorde hij tot de minderheid die vóór de vrouw en ambt was en voelde zich niet veilig. Maar waar is dan de liefde gebleven? Heb je elkaar in de gemeente dan wel lief?

M/V-gesprek: prachtige kans voor de liefde!

Wat dat betreft biedt het gesprek over man, vrouw en ambt een prachtige kans om de liefde voor elkaar in praktijk te brengen. Om te dienen.

Laat me dat mogen uitleggen. In elke gemeente zal een bezinningstraject moeten plaatsvinden. We zullen elkaar moeten opzoeken. De liefde zoekt immers. Dat wil zeggen: zoekt die ander, probeert die ander te begrijpen en tot zijn of haar recht te laten komen. Wil horen wat die ander te zeggen heeft, ook als het er misschien niet zo fraai uitkomt. Of als ik het helemaal niet eens ben met die ander.

Wil jij op die manier de ander zoeken? Heb jij liefde voor de ander? Heb je dat als gemeente voor elkaar? En durven we elkaar in de ogen te kijken en ondanks verschil van inzicht te zeggen: “ik wil jou niet kwijt! Je bent mij broeder, je bent mijn zuster. Hoe kunnen we elkaar vasthouden?”

Liefde betekent ook dat je pijn hebt. Om die ander. Om de band met die ander. Dat je pijn hebt, omdat die ander pijn heeft. En omgekeerd. Je huilt met elkaar, omdat het zo moeizaam gaat. Natuurlijk levert het ook spanning op, verwijt, emotie, verdriet, tranen, excuus enz. enz. Zo gaat dat toch als leden van één gezin? Verbonden als je bent door die ene bloedband. Een prachtige kans dus om met elkaar de liefde in de praktijk te brengen. Om te dienen. Om jezelf weg te cijferen voor elkaar.

Wat gaat dat opleveren? Ik denk heel veel. Je komt dichter bij elkaar. Nee, misschien niet qua standpunten. Maar je zult wel je vooroordelen en stereotypen kwijt kunnen raken. Je zult ontdekken dat die ander de Here en zijn Woord oprecht liefheeft; helemaal geen loopje neemt met de Schrift.

Kortom, dat die ander een hartelijke gelovige is en niet zomaar weggezet kan worden als ‘schriftkritisch’ of ‘oerconservatief’ of wat voor labels wij elkaar in gedachten maar opplakken. Dat kun je namelijk niet volhouden als je iemand in de ogen kijkt. Als je hem of haar ‘uitluistert’.

Mantel der liefde?!

Moeten we dan vervolgens alles maar met de mantel der liefde bedekken? Gaat dit dan niet ten koste van de waarheid? Mag die ook nog gehoord worden?

Zeker wel. Liefde en waarheid sluiten elkaar niet uit. Natuurlijk gaat het wel ergens over en dat mag ook in alle eerlijkheid benoemd worden.

Liefde - dé identity marker van volgelingen van Jezus.

Daar komt nog bij dat het bij ons zo gauw ‘code rood’ is, het allerhoogste alarmniveau. Ik vraag me af of dat terecht is. Wanneer de stormvlag wordt gehesen lijkt het wel alsof we een waas voor ogen krijgen en het doel de middelen heiligt. Met de liefde – nogmaals: de enige ware identity-marker – als het kind van de rekening.

Laat in onze ijver voor ‘de’ waarheid de liefde toch vooral niet sneuvelen! Houd de mantel der liefde stevig omgeslagen (zie Kol. 3)!

"In de wereld wordt het stil ..."

Ondertussen staat de wereld in brand. Daar zal het in weerwil van het mooie opwekkingslied (705) niet stil worden. Zeker niet als wij rollend over straat gaan.

Alle reden dus om ons bij het onvermijdelijk proces dat we ingaan rond vrouw in het ambt te oefenen in de liefde. Laat het een goede oefening mogen zijn. Zodat het zelfs door de manier waarop we samen dit spannende proces doormaken in de wereld toch een beetje stil wordt.

Eén tip daarbij. Besteed er als gemeente voldoende tijd aan. Niet te weinig. Maar ook niet teveel. Want anders komt de wereld liefde te kort. Er is zoveel meer te doen. Zoveel liefde nog uit te delen. Liefde, die in deze wereld heel hard nodig is.